(project)

JAS

Aan het einde van de trip neem ik mijn twee goede vrienden mee naar buiten. Ik bekijk ze in de jassen die ik voor hen heb uitgekozen. Hij draagt het exemplaar dat door vele tijdelijke liefdes is gedragen, in combinatie met de sweater die ik al zo’n 10 jaar bezit en liefkozend de “date-trui” noem.
Zij is net een zeemeermin met een duister randje.
Met haar golvende haar en prachtige make-up, lijkt ze zo uit een sprookje te komen.
Zelf draag ik de panterjas van mijn overleden vriendin Rosa. Daar voel ik mij goed in.

Ik zie een project voor me; Project Jas. Uitgezet in grove lijnen weliswaar, maar het is een begin.
Eenmaal terug in de woonkamer probeer ik zoveel mogelijk details op te slaan.
De geur, de kleur, de setting, het geluid, de sfeer, mijn gevoel en alles wat deze herinnering vormt.
Ik besluit dat ik morgen meteen aan de slag moet gaan met het verfijnen van deze lompe klomp aan inspiratie.

Dit is in het kort hoe JAS is bedacht. Het komt voort uit een combinatie van mijn liefde voor kleren en de dankbaarheid die ik voel naar de mensen om mij heen.
Op mijn manier wil ik hen bedanken, door ze te “eren” in een fotoshoot.
Ik doel niet alleen op de mensen in mijn directe omgeving, maar tot aan Instagram en verder. Mensen die mij inspireren, iets leren of op een andere manier mijn leven verrijken.
Ik wil mijn dankbaarheid uiten op een manier waarop ik dat het best kan verwoorden:
door kunst te maken.

Alles aan de shoot is persoonlijk, een samenwerking tussen mij en het model.
De outfits stel ik samen, maar ik wil er graag referenties aan het model in verwerken om trouw te blijven aan het gedachtegoed achter het project. De visie is om kleurrijke, persoonlijke, kloppende beelden te maken waarin de modellen en hun outfits een verhaal vertellen.